افزایش چشمگیر خطر لخته خون در مردان مبتلا به سرطان پروستات

به گزارش ایسنا و به نقل از مجله “BMJ”، پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که مردان مبتلا به سرطان پروستات در مقایسه با مردان همسن بدون سرطان پروستات، ۵۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به لخته‌های خونی جدی و احتمالا کشنده طی پنج سال پس از تشخیص سرطان قرار دارند.

اگرچه میزان این خطر کمتر از سایر انواع سرطان است؛ اما پژوهشگران، پزشکان را تشویق می‌کنند تا در صورت بروز لخته خون، نسبت به این خطر هوشیار باشند تا امکان تشخیص و درمان به موقع فراهم شود. این موضوع مهم است؛ زیرا نوعی لخته شدن خون به نام “ترومبوآمبولی وریدی”(VTE)، یکی از علل اصلی مرگ و میر در میان افراد مبتلا به سرطان به شمار می‌رود و این خطر در افراد مبتلا به نوع پیشرفته‌تر بیماری بیشتر است.

سرطان پروستات، شایع‌ترین سرطان تشخیص‌داده‌ شده در مردان میانسال و مسن است. این بدان معناست که بسیاری از مردان مبتلا به این نوع سرطان امکان دارد که ترومبوآمبولی وریدی را تجربه کنند.

خطر ابتلا به ترومبوآمبولی وریدی که به بروز لخته‌های خون خطرناک، اما قابل درمان در رگ‌ها گفته می‌شود، در افراد مبتلا به سرطان نسبت به افراد بدون این بیماری، بیشتر است و این خطر با توجه به نوع سرطان و سطح آن تفاوت دارد. ترومبوآمبولی وریدی، عامل اصلی مرگ و میر در بیماران به شمار می‌رود.

برخی از پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که خطر ابتلا به ترومبوآمبولی وریدی در مردان مبتلا به سرطان پروستات، دو تا سه برابر بیشتر از مردان همسن بدون سرطان است. با وجود این، پژوهشگران قصد داشتند که با توجه به بهبود چشمگیر نحوه مدیریت شرایط مردان مبتلا به سرطان پروستات در دهه گذشته، داده‌های جدیدتری را به دست آورند. این تلاش شامل کاربرد گسترده داروهای ضد انعقاد جدیدتر برای سایر بیماری‌ها است که شاید بتوانند خطر ترومبوآمبولی وریدی را کاهش دهند.

گروهی از پژوهشگران اروپایی، پژوهشی در مقیاس بزرگ را با استفاده از داده‌های به دست آمده از مردان در سراسر سوئد که طی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ جمع‌آوری ‌شده بودند، انجام دادند تا بروز ترومبوآمبولی وریدی را در میان ۹۲ هزار و ۱۰۵ مرد مبتلا به سرطان پروستات و ۴۶۶ هزار و ۲۴۱ مرد همسن بدون سرطان پروستات مقایسه کنند.

آنها دریافتند که ۳.۲ درصد از مردان گروه مبتلا به سرطان پروستات، ترومبوآمبولی وریدی را در عرض پنج سال پس از تشخیص سرطان خود تجربه کرده‌اند؛ در حالی که این آمار در گروه دوم، ۲.۱ درصد بود.

آنها محاسبه کردند که به ازای هر ۱۰۰۰ مرد مبتلا به سرطان پروستات، حدود هفت نفر سالانه به ترومبوآمبولی وریدی مبتلا می‌شوند؛ در حالی که این رقم در میان هر ۱۰۰۰ مرد بدون سرطان پروستات، حدود چهار نفر است.

پژوهشگران پس از در نظر گرفتن عواملی مانند بیماری‌های قلبی-عروقی و عوامل اجتماعی-اقتصادی که می‌توانند بر خطر ترومبوآمبولی وریدی تأثیر بگذارند، نشان دادند که خطر ابتلا به ترومبوآمبولی وریدی در مردان مبتلا به سرطان پروستات، ۵۰ درصد بیشتر از مردانی است که در گروه دوم قرار دارند.

از آنجا که این یک بررسی مشاهده‌ای بود، مشخص نیست که چه میزان از افزایش خطر ناشی از خود سرطان پروستات و چه میزان به دلیل تفاوت‌های دیگر بین دو گروه از مردان است که می‌توانند بر خطر ترومبوآمبولی وریدی تأثیر بگذارند و نمی‌توان آنها را کنترل کرد.

محدودیت این پژوهش، نبود اطلاعات در مورد وضعیت سیگار کشیدن و مصرف الکل بود. در هر حال، این یک پژوهش بزرگ بود و منابع داده مورد استفاده از کیفیت خوبی برخوردار بودند. به دست آوردن داده‌ها از مردان سراسر سوئد بدان معناست که یافته‌ها احتمالا بازتابی دقیق از خطر ترومبوآمبولی وریدی در میان افراد مبتلا به سرطان پروستات و بدون آن هستند.

پژوهشگران نتیجه گرفتند که میزان افزایش خطر ترومبوآمبولی وریدی در میان مردان مبتلا به سرطان پروستات این پژوهش، کمتر از سایر انواع سرطان است که در پژوهش‌های پیشین مشاهده شد. با وجود این، پزشکانی که مردان مبتلا به سرطان پروستات را معالجه می‌کنند باید در مورد افزایش قابل توجه خطر ترومبوآمبولی وریدی در آنها، به‌ویژه در ۶ ماه نخست پس از تشخیص سرطان آگاه باشند تا به موقع ترومبوآمبولی وریدی را تشخیص دهند.

انتهای پیام