نوشته های مشابه
کتاب «ده سال با حافظ اسد» به قلم بثینه شعبان با ترجمه رامین حسین‌آبادیان منتشر شد.
به گزارش ایسنا، این کتاب در ۴۰۸ صفحه با شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۱۲۰ هزارتومان در انتشارات مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران عرضه شده است.
در مقدمه کتاب آمده است: «ده سال با حافظ اسد» نخستین کتابی است که با استناد به اسناد و منابع آرشیوی وزارت خارجه و کاخ ریاست جمهوری سوریه به موضوع نبرد عربی اسرائیلی، فرایند مذاکرات صلح خاورمیانه در فاصله سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ میلادی و همچنین خاطرات نویسنده به عنوان مترجم ویژه حافظ اسد پرداخته است.
نویسنده در این کتاب که به عنوان مترجم رئیس جمهور وقت سوریه در بسیاری از جلسات حافظ اسد با مقامات خارجی، به ویژه آمریکایی‌ها، حضور داشته و همراه عضوی از هیئت مذاکره‌کننده سور در مناقشات عربی-اسرائیلی بوده، علاوه بر استناد به منابع وزارت امور خارجه و کاخ ریاست جمهوری این کشور، به بیان خاطرات خود از جلسات حافظ اسد با مقامات آمریکایی و سایر کشورها و نیز مذاکرات هیئت‌های مذاکره‌کننده سوریه و اسرائیل در خلال حل و فصل مناقشات منطقه‌ای و فرایند مذاکرات صلح پرداخته که شاید کسی تا به حال آن‌ها را نشنیده باشد.
بثینه شعبان همچنین با ارائه تصویری از فضای جلسات هیأت‌های مذاکره‌کننده سوری و اسرائیلی، به بیان دیدگاه‌ها و نحوه رفتار این دو هیأت در جریان مذاکرات فرایند صلح می‌پردازد.
«در مسیر مادرید»، «خوشا به سعادت حامیان صلح»، «روی کار آمدن بیل کلینتون»، «ماه عسل سوریه و آمریکا در دوران کلینتون»، «ودیعه رابین»، «زمین هسته اصلی منازعه»، «میراث یوسف‌العظمه»، «تفاهم‌نامه آوریل»، «مذاکرات غیرمحرمانه رونالدلاودر»، «فاجعه شبرزتاون» و «مردی که حاضر به امضای توافقنامه نشد» عناوین بخش‌های مختلف این کتاب هستند.
در نوشته پشت جلد کتاب هم می‌خوانیم: اسد با بیان این‌که هیچ تصمیم مدبرانه‌ای را نمی‌توان عجولانه اتخاذ کرد، ادامه داد:« اگر رفتن به بهشت از مسیر خفت و خواری می‌گذرد، ما از گام گذاشتن در این مسیر خودداری می‌کنیم. اگر در میان دو گزینه تن دادن به شروط اسرائیل و تداوم اشغال خاک‌مان قرار بگیریم، قطعا گزینه دوم را انتخاب می‌کنیم. تحمل اشغال اراضی‌مان آسان‌تر از تن دادن به خواسته‌های اسرائیل است.» او سپس با لحنی قاطعانه یادآور شد: «چنانچه من یک شهروند عادی بودم، می‌گفتم اگر سوریه جولان را نداشته باشد اما کرامتش را حفظ کند ، بهتر از آن است که جولان را داشته باشد اما کرامتش لگدمال شود.»
انتهای پیام
