نوشته های مشابه
«خلوت مادر پسری‌مان همیشه برکت داشت. برکتش مقتل‌هایی بود که نویدم می‌خواند. من هم می‌نشستم روی صندلی آشپزخانه و دل می‌دادم به مقتل‌خوانی‌هایش. نور و عطر روضه‌ها و اشک‌هایی که سُر می‌خوردند روی صورت ماهش، می‌پیچید توی آشپزخانه‌ی کوچک‌مان، می‌رفت لابه‌لای طعم خورشت‌ها و همراه برنج‌ها قد می‌کشید و مثل پیچک، همه‌ی خانه را می‌گرفت.»
به گزارش ایسنا، کتاب «شهید نوید» روایتی از زندگی شهیدمدافع‌حرم نوید صفری است. او ۱۶تیر سال ۱۳۶۵ در محله‌ی تهران‌پارس تهران متولد شد و صحنه‌ی آخر زندگی‌اش در دل صحرای بوکمال سوریه، رقم می‌خورد. همان‌طور که خود شهید نوید آرزو کرده بود. همان طور بی‌سر، همان طور بی‌سامان.
این اثر مجموعه روایت‌های جذاب و خواندنی از زبان خانواده، دوستان و همسرشهید است که در هر روایت بخشی از خصوصیات بارز اخلاقی شهید نوید را مطرح می‌کند. قرار گرفتن عین متن دست‌نوشته‌های شهید نوید در لابه‌لای روایت‌های کتاب از خصوصیات ویژه‌ی این اثر ارزشمند است که مخاطب را با فکر و اعتقاد شهید نوید به خوبی آشنا می‌کند.
در بخشی از کتاب شهید نوید می خوانیم: «تا بقیه برسند، همین‌جا روی این سکو بنشینم و نفسی تازه کنم. اگر نوید الان این‌جا بود می‌نشست کنارم و شروع می‌کرد به خواندن. یادش بخیر. وقتی توی خانه با هم تنها می‌شدیم، می‌آمد می‌نشست لبه‌ی اُپن آشپزخانه، پاهایش را آویزان می‌کرد و تکان‌تکان می‌داد، بعد هم شروع می‌کرد به خواندن. من هم که مشغول کارهای خودم بودم.
ناهار را آماده می‌کردم، ظرف‌های شسته‌شده را خشک می‌کردم و می‌گذاشتم توی کابینت. ادویه‌ی غذا را می‌چشیدم و نمکش را پنهان از چشم نوید بیشتر می‌کردم؛ ولی فکر و حواسم پیش نوید بود.
خلوت مادر پسری‌مان همیشه برکت داشت. برکتش مقتل‌هایی بود که نویدم می‌خواند. من هم می‌نشستم روی صندلی آشپزخانه و دل می‌دادم به مقتل‌خوانی‌هایش. نور و عطر روضه‌ها و اشک‌هایی که سُر می‌خوردند روی صورت ماهش، می‌پیچید توی آشپزخانه‌ی کوچک‌مان، می‌رفت لابه‌لای طعم خورشت‌ها و همراه برنج‌ها قد می‌کشید و مثل پیچک، همه خانه را می‌گرفت. مادر خوشبختی بودم که خورشتم با آهنگ روضه‌های پسرم جا می‌افتاد، نه؟ … »
کتاب «شهید نوید» را مرضیه اعتمادی در ۲۰۸ صفحه به نگارش در آورده و انتسارات شهید کاظمی آن را منتشر کرده است.
انتهای پیام
