نوشته های مشابه
ایسنا/خراسان رضوی طراحی شهری اغلب به‌عنوان راهی برای بهبود زندگی روزمره مردم و نوسازی فضاهای عمومی ترویج میشود. مبلمان شهری مانند تابلوها، نیمکت‌ها و گلدان‌ها با هدف افزایش تعامل اجتماعی، افزایش ایمنی و بهبود دسترسی طراحی می‌شوند اما نتایج برخی تحقیقات نشان می‌دهند که کمپین‌های زیباسازی می‌توانند منجر به منحصر به فرد شدن فضاهای شهری عمومی شوند و افراد کمتری مایل به استفاده از آنها باشند.
به نقل از ویفروم، کمپین‌های زیباسازی شهری معمولا به‌عنوان راهی برای بهبود زندگی روزمره ساکنان محلی هستند. اصول طراحی، از سیستم‌های روشنایی گرفته تا تابلوها، نیمکت‌ها، ستون‌ها، فواره‌ها و گلدان‌ها و گاهی اوقات حتی تجهیزات نظارتی، برای نوسازی و زیباسازی فضاهای عمومی استفاده می‌شوند. طراحان از این عوامل به‌عنوان مبلمان شهری یاد می‌کنند و پروژه‌های مربوطه معمولا با هدف افزایش تعامل اجتماعی، افزایش ایمنی، بهبود دسترسی و به‌طور کلی بهبود زندگی در شهر است.
با این حال، برخی نتایج تحقیقات استدلال می‌کند که کمپین‌های زیباسازی می‌توانند منجر به منحصر به فرد شدن فضاهای عمومی شهری شوند اما اگر این پروژه‌ها نیاز افراد را در نظر نگیرند، کمتر استفاده خواهند شد و یا افراد تمایلی برای استفاده از آنان نخواهند داشت.
شهرها تنها با بناهای تاریخی یا ساختمان‌های ویژه شناسایی نمی‌شوند. فضای شهری، جایی است که کودکان شهر یاد می‌گیرند و بازی می‌کنند، دانش‌آموزان در آن مطالعه و مردم در آن کار می‌کنند، راه می‌روند و استراحت می‌کنند و از طریق این فعالیت‌های مختلف است که فرهنگ شهری هر شهر ایجاد میشود.
ظاهر فضاهای شهر به طراحی شهری به‌عنوان یک ابزار قدرتمند می‌نگرد. معماران، طراحان زیرساخت و فضا به دقت محیط ساخته شده و یا بافت ساخته شده شهرهای ما را پیکربندی می‌کنند و این مورد تاثیری ماندگار بر نحوه استفاده یا سکونت ما در آنها دارد.
عناصر طراحی شامل درختان سایه دار، نیمکت‌ها و چراغ‌ها در شب باعث می‌شوند مردم در انجام فعالیت‌هایی احساس راحتی و ساختمان‌های بزرگ، خیابان‌های وسیع و فضاهای بزرگ نیز باعث میشود مردم احساس ناامنی و گم‌شدن کنند.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که در شهرهای سراسر جهان، تغییر مکان‌های عمومی به‌طور قابل‌توجهی بر تنوع کارهایی که مردم انجام می‌دهند و اینکه آیا از آنها استفاده می‌کنند تاثیر می‌گذارد.
این ایده که فضای عمومی یک کالای عمومی است که متعلق به همه است، در سال‌های اخیر، با ظهور فضای عمومی متعلق به خصوصی، به‌طور فزاینده‌ای به چالش کشیده شده است. نظریه‌پردازان شهری مدت‌هاست به ارتباط بین نحوه طراحی یک شهر و نحوه انجام زندگی در آن اشاره کرده‌اند. محقق آمریکایی، جین جیکوبز می‌گوید: شهرها زمانی شکست می‌خورند که برای همه طراحی نشده باشند.
برای اینکه یک شهر برای ساکنانش خوب باشد، طراحان آن باید از نحوه استفاده طرح‌ها آگاه باشند. برای موفقیت، طراحی‌های شهری باید بر روی زندگی روزمره مردم متمرکز شده و به سمت آن تطبیق داده شود.
نتایج تحقیقات همچنین نشان داده است وقتی یک فضای عمومی بیش از حد بدون در نظر گرفتن نیازهای مردم طراحی شده باشد، استفاده نمی‌شود.
از دهه ۱۹۷۰، نظریه‌پردازان شهری تاکید کرده‌اند که ما فقط از فضاهای عمومی استفاده می‌کنیم که در آن احساس نمایندگی داریم. برای کارایی طراحی شهری، توجه به افکار افراد محلی درباره شهر بسیار مهم است.
انتهای پیام
