فیلمنوشت/ صفرتاصد کاوشگران فضایی ایران با مأموریت ارسال کپسول‌های زیستی به فضا

به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری پیام امروز، حسن سالاریه؛ رئیس سازمان فضایی ایران اخیراً از پرتاب نخستین کپسول زیستی ایران در سال جاری خبر داده و گفته بود: “زیست فضا” در دستور کار ما قرار دارد.

فعالیت فضایی ایران در حوزه پرتاب کپسول‌های زیستی در دو دولت حسن روحانی دچار توقف کامل شده بود که در دولت سیزدهم با پیگیری‌های انجام شده، نخستین پرتاب کپسول زیستی در ایام پیشرو در سال ۱۴۰۲ را خواهیم داشت.

کاوشگرهای فضایی که این کپسول‌های زیستی را به فضا پرتاب می‌کنند چه ویژگی‌‌هایی دارند؟

کاوِشگر فضایی یا فضاکاو به یک مأموریت فضایی گفته می‌شود که طی آن یک فضاپیمای رباتیک به منظور اکتشاف علمی فضا، از چاه گرانشی زمین گریخته و به فضای نزدیک ماه یا فضاهای میان‌سیاره‌ای و میان‌ستاره‌ای وارد شود.

.

پژوهشکده سامانه‌هاى فضانوردى متولی اصلی انجام تحقیقات زیست فضایی در کشور به شمار می‌رفت و محققان این مرکز در قالب چهار گروه پژوهشی فعالیت می‌کردند و عمده‌ترین تلاش‌هاى این محققان، بر توسعه زیرساخت‌هاى علمی و فناورانه لازم براى حضور فعال فضانوردان ایرانی در فضا متمرکز شده بود.

دستاورد این فعالیت‌ها تاکنون، آزمایش ۸ کاوشگر فضایی شد که در سال‌هاى ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۲ به فضا پرتاب شده‌اند.

کاوشگر ۱ با مأموریت “تحقیقاتی” و در کلاس A در سال ۱۳۸۵ به فضا پرتاب شد و ۱۰ کیلومتر از سطح زمین ارتفاع گرفت. دلیل ناتمام ماندن این مأموریت، اشکال ایجاد شده در اتصال بین محموله و حامل بود.

کاوشگر ۲ با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس B در سال ۱۳۸۷ پرتاب شد و ۴۰ تا ۵۵ کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. محموله کاوشگر ۲، بلافاصله بعد از پرتاب به ارسال داده و تصویر پرداخت و پس از رسیدن به ارتفاع اوج، با عملکرد مطلوب سامانه‌های کاهش سرعت و چترهای بازیابی، به سلامت به زمین بازگشت.

کاوشگر ۳ با مأموریت اعزام نخستین موجودات زنده از ایران به فضا (موش، لاک‌پشت و کرم) و در کلاس B در سال ۱۳۸۸ به فضا پرتاب شد و ۴۰ تا ۵۵ کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. این کاوشگر توانست محفظه زیستی حامل موجودات زنده کوچک و پنج رده مختلف از سلول‌های بنیادی و سوماتیک را با خود به فضا ببرد.

کاوشگر ۴ با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس C در سال ۱۳۸۹ به فضا پرتاب شد و ۱۳۵ کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت.  این محموله آزمایشی بدون موجود زنده به همراه کاوشگر تا لایه‌های فوقانی جو، در ارتفاع حدود ۱۳۵ کیلومتری بالا رفت و پس از حدود ۱۵ دقیقه با عملکرد مناسب سامانه بازیابی به زمین بازگشت.

کاوشگر ۵ با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس C در سال ۱۳۹۰ به فضا پرتاب شد و ۱۲۰ کیلومتر از از سطح زمین فاصله گرفت. در ۱۶ شهریور ماه ۱۳۹۰ برای نخستین بار در ایران کاوشگر حامل یک موجود زنده انسان‌نما توسط یک پرتابگر حاوی سوخت جامد به فضا ارسال شد.

کاوشگر ۶ با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس C در سال ۱۳۹۱ به فضا پرتاب شد و ۱۲۰ کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. این کاوشگر که از مجموعه‌هایی همچون پشتیبانی حیات، رهگیری، بازیابی و تله‌متری تشکیل شده بود، در ۱۸ شهریور ۱۳۹۱ مورد آزمایش پرتابی قرار گرفت.

کاوشگر پیشگام با مأموریت اعزام نخستین میمون فضانورد به فضا و در کلاس C در سال ۱۳۹۱ به فضا پرتاب شد و ۱۲۰ کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. در نهم بهمن ماه ۱۳۹۱ کاوشگر پیشگام توانست به کمک یک پرتابگر سوخت جامد، سرنشین خود را که میمونی به نام آفتاب از نژاد «رزوس» بود، تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری سطح زمین حمل کند.

کاوشگر پژوهش با مأموریت اعزام دومین میمون فضانورد به فضا و در کلاس D در سال ۱۳۹۲ به فضا پرتاب شد و ۱۲۰ کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. «کاوشگر پژوهش» حامل میمونی به نام “فرگام” از نژاد رزوس نر بود که توسط ایران به فضا پرتاب شد.

انتهای پیام/