نوشته های مشابه
دانشمندان آمریکایی در گزارش جدیدی، دو ماموریت را برای بررسی اورانوس و انسلادوس(قمر زحل) توصیه کرده‌اند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو ساینتیست، دانشمندان آمریکایی حوزه علوم سیاره‌ای، گزارش قابل توجهی را از وضعیت دانش ما در مورد منظومه شمسی و اولویت‌های اکتشافی دهه آینده تهیه کرده‌اند. آنها دو ماموریت جدید را توصیه می‌کنند؛ پرتاب یک کاوشگر اورانوس در اوایل دهه ۲۰۳۰ و پرتاب یک ماموریت به یکی از قمرهای زحل موسوم به “انسلادوس”(Enceladus) در اواخر دهه ۲۰۳۰ یا اوایل دهه ۲۰۴۰.
هر ۱۰ سال یک بار، اولویت‌های پژوهشی جامعه علوم سیاره‌ای آمریکا توسط “آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی”(NASEM) این کشور طی فرآیندی به نام “بررسی دهه‌ای”(decadal survey) مشخص میشود. این کار، توصیه‌هایی را به سازمان‌های دولتی که بیشتر پژوهش‌های سیاره‌ای کشور را از نظر مالی تأمین می‌کنند، ارائه می‌دهد که اغلب به عنوان نوعی طرح اولیه برای اکتشافات دهه آینده استفاده می‌شوند. این سازمان‌های دولتی، عمدتا ناسا و “بنیاد ملی علوم”(NSF) هستند.
این گزارش جدید که اهداف سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۳۲ را مشخص می‌کند، با عنوان “سرچشمه‌ها، دنیاها و زندگی”(Origins, Worlds, and Life) منتشر شده است. روند شکل‌گیری این گزارش، ارائه ۵۲۷ مقاله توسط دانشمندان سیاره‌شناسی در سراسر آمریکا و تقریبا دو سال بحث در میان گروهی متشکل از ۹۷ متخصص را شامل میشود.
بالاترین اولویتی که در بررسی ۱۰ ساله جدید تعیین شده، تکمیل طرح “ماموریت بازآوری نمونه مریخ”(MSR) ناسا است که با مریخ‌نورد “استقامت”(Perseverance) آغاز شد. این مریخ‌نورد هنگام کاوش مریخ در حال جمع‌آوری نمونه‌هایی است که کنار گذاشته می‌شوند تا ماموریت برنامه‌ریزی‌شده برای سال ۲۰۲۸، آنها را بردارد و برای تجزیه و تحلیل به زمین بازگرداند. در این گزارش آمده است: حتی اگر هزینه ماموریت به طور قابل توجهی از بودجه فراتر برود، ناسا باید با دولت و کنگره برای تضمین افزایش بودجه و اطمینان از موفقیت ماموریت همکاری کند.
همچنین گزارش، دو ماموریت جدید و قابل توجه را توصیه می‌کند. نخستین ماموریت، “مدارگرد و کاوشگر اورانوس”(UOP) است که در حالت ایده‌آل، در سال ۲۰۳۱ یا ۲۰۳۲ پرتاب میشود. آخرین و تنها دفعه‌ای که ما از اورانوس بازدید کردیم، با کاوشگر “وویجر ۲”(Voyager 2) در سال ۱۹۸۶ بود و عملکرد درونی این سیاره همچنان مرموز است.
مدارگرد UOP سال‌ها به دور اورانوس خواهد چرخید؛ در حالی که کاوشگر آن برای بررسی ترکیب، دما و گردش این سیاره در جو فرو خواهد رفت. “رابین کانوپ”(Robin Canup)، پژوهشگر “مؤسسه تحقیقات جنوب غربی”(SwRI) در کلرادو گفت: این نخستین مأموریتی است که روی یکی از غول‌های یخی تمرکز دارد و اکنون از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا ما باور داریم که غول‌های یخی ممکن است رایج‌ترین نوع سیاره در جهان باشند.
دومین ماموریت توصیه‌شده، “انسلادوس اوربیلندر”(Enceladus Orbilander) است که در آن یک فضاپیما هم به عنوان مدارگرد و هم به عنوان فرودگر عمل می‌کند. این فضاپیما به مدت ۱.۵ سال به دور قمر یخی می‌چرخد و نمونه‌هایی را از توده‌های آب مایع در اقیانوس مدفون انسلادوس جمع‌آوری می‌کند. سپس فضاپیما فرود می‌آید، نمونه‌های بیشتری به دست می‌آورد و آنها را برای درک نشانه‌های حیات تجزیه و تحلیل می‌کند.
چندین ماموریت کوچک‌تر نیز توصیه شده‌اند؛ از جمله یک ماه‌نورد به نام “Endurance-A” برای جمع‌آوری نمونه‌هایی از قطب جنوب ماه و بازگرداندن آنها به زمین. کانوپ گفت: در اینجا یکی از موضوعات اصلی، تمایل به ادغام بیشتر اهداف علمی ناسا با اهداف اکتشافی انسانی آن است و این همان چیزی است که Endurance-A برای انجام دادن آن طراحی شده است.
این بررسی، دو مسیر ممکن را برای تحقق توصیه‌های خود مشخص می‌کند. “برنامه توصیه‌شده”(Recommended Program) که آرزو برانگیز و الهام‌بخش توصیف میشود و “برنامه سطح”(Level Program) که فرض می‌کند بودجه برای علوم سیاره‌ای در دهه آینده تقریبا یکسان خواهد ماند. تصمیم بعدی به ناسا، بنیاد ملی علوم و کنگره آمریکا بستگی دارد.
انتهای پیام
