مهدی خرسند ضمن اشاره به سخنرانی رئیس جمهور در گروه بریکس، گفت: گروه بریکس برای مقابله با هژمونی آمریکا ایجاد شده و در این راستا در سال های گذشته به کاهش سهم دلار در مبادلات دو جانبه و چند جانبه روی آورده است.
به گزارش ایسنا، برنامه «بدون خط خوردگی» رادیو گفتوگو در خصوص ظهور ایران در اقتصاد نوین جهانی با مهدی خرسند، کارشناس مسائل بین الملل گفتگو کرد. خرسند با اشاره به برگزاری آنلاین اجلاسیه «بریکس» و سخنرانی رئیس جمهور کشورمان در این اجلاسیه مهم اقتصادی گفت: بعد از یک ماه فضاسازی رسانه ای ناجوانمردانه مبنی بر این که چین، ایران را در گروه بریکس کنار گذاشته است، شاهد حضور ایران در این اجلاسیه با دعوت چین بودیم.
وی درباره اهمیت همکاری با گروه بریکس اظهار کرد: در سال ۲۰۰۱ زمزمه های تشکیل این گروه شکل گرفت و در سال ۲۰۰۹ در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل تشکیل شد. این گروه دارای حجم اقتصادی بسیار بسیار زیادی است. کشورهای عضو این گروه ۴۰ درصد جمعیت دنیا را در اختیار دارند.
این کارشناس مسائل بین الملل در مصاحبه تلفنی با رادیو گفتوگو با بیان اینکه نگاه و تمرکز گروه بریکس همکاری با کشورهای در حال توسعه است، ابراز کرد: گروه بریکس در شرایطی فعالیت می کند که آمریکایی ها در یک دنیای توسعه یافته سعی کرده اند با توسعه دلار و نهادهای بین المللی، ابزار قدرت و هژمونی خود را بر دنیا سیطره ببخشند. بریکس دقیقا برای مقابله با این هژمونی ایجاد شد.
وی تشکیل بریکس را با هدف مطرح شدن حرف کشورهای نوظهور دنیا در یک قالب و فرمت جدیدی خارج از فرمت موجود جهان عنوان و بیان کرد: بریکس در سال های گذشته به کاهش سهم دلار در مبادلات دو جانبه و چند جانبه خودشان روی آورده است.
خرسند افزود: تئوری آمریکایی ها این است که دنیا باید کوچک شود و ذیل یک نهاد بین المللی با رهبری و کدخدایی ایالات متحده زیست کند. گروه بریکس با این هدف تشکیل شد که نشان دهد این تئوری کاملا شکست خورده است و دنیا می تواند از نهادهای منطقه ای استفاده کند، بدون اینکه زیر سلطه یک کشور قرار بگیرد.
وی از توجه ویژه گروه بریکس برای توسعه کشورهای در حال توسعه گفت و اظهار کرد: مبنای این توسعه، ابر پروژه «یک کمربند، یک راه» چین است که در سال ۲۰۱۳ طراحی کرد. چینی ها برای اینکه بتوانند از این طریق کشورهای در حال توسعه را از زیر سلطه و یوغ آمریکایی ها بیرون بکشند و سعی کنند یک فضای آزادی عملی در اختیار کشورهای در حال توسعه قرار دهند، سرزمین های بیشتری را در مسیر کریدور یک کمربند یک راه جذب کنند.
انتهای پیام