کشف یک ابر زمین که وجود دنیای بسته جزر و مدی را اثبات می‌کند-پیام امروز

اخترشناسان می‌گویند که سیاره فراخورشیدی LHS 3844 b (یا Kua’kua) که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق می‌شود و طرف دیگر آن با تاریکی همیشگی روبرو است، بسیار به ستاره میزبان خود نزدیک است و نمی‌تواند از حیات پشتیبانی کند.

این به این معنی است که سیاره مذکور از نظر جزر و مدی قفل است، به این معنی که همان سمت سیاره دائماً رو به ستاره که یک طرف آن در نور ابدی خورشید غرق است که باعث می‌شود همیشه روشن باشد در حالی که طرف دیگر دائماً در تاریکی می‌ماند.

تحقیقات قبلی اخترشناسان را به این باور رساند که برخی از سیارات فراخورشیدی به صورت جزر و مدی قفل هستند و یک طرف آن همیشه رو به ستاره‌ای است که به دور آن می‌چرخد، اما آن ها هنوز نتوانسته اند این موضوع را ثابت کنند.

این اولین بار است که آن ها توانسته اند این پدیده را در یک سیاره فراخورشیدی تایید کنند که ممکن است به این معنی باشد که ممکن است در کهکشان ما بیشتر از حد انتظار باشد.

در واقع، قفل کردن جزر و مد (یا قفل جزر و مدی) پدیده‌ای است که ما هر روز در زمین مشاهده می‌کنیم، وقتی به ماه نگاه می‌کنیم، جایی که سمت نزدیک ماه همیشه رو به زمین است، در حالی که سمت دور در تاریکی دائمی باقی می‌ماند.

نیکلاس کوان، ستاره شناس از دانشگاه مک گیل در کانادا، به مجله نیچر گفت: آنچه زمانی فقط تئوری بود، اکنون واقعی به نظر می‌رسد.

سیاره LHS 3844 b در فاصله ۴۹ سال نوری از ما قرار دارد و نزدیک به ستاره خود می‌چرخد و یک دور را در ۱۱ ساعت کامل می‌کند.

برای آزمایش این که آیا سیاره فراخورشیدی LHS 3844 b به صورت جزر و مدی قفل است یا خیر، دانشمندان داده‌های فروسرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا را مطالعه کردند. این کار به تیم تحقیق اجازه داد تا دمای سطح سیاره را محاسبه کند.

با انجام این کار در نقاط مختلف مدار خود به دور ستاره میزبان، تیم تحقیق توانست تشخیص دهد که یک طرف سیاره بسیار سردتر از طرف دیگر است، تفاوتی که به اندازه کافی بزرگ است و نشان می‌دهد طرف سرد هرگز با ستاره روبرو نشده است.

مشاهدات اولیه از تلسکوپ اسپیتزر نشان می‌دهد که بعید است این سیاره دارای یک جو بزرگ یا غلیظ باشد.

در حالی که جیمز وب قادر به تصویربرداری مستقیم از سطح این سیاره فراخورشیدی نبود، دانشمندان توانستند از طیف‌سنجی برای تعیین ترکیب آن استفاده کنند.

در طول سه دهه گذشته، دانشمندان، سیارات فراخورشیدی “ابر زمین” زیادی را کشف کرده اند، اما بیشتر آن ها هنوز در هاله‌ای از رمز و راز هستند.

«ابر زمین» به دسته‌ای از سیارات در بیرون منظومه شمسی گفته می‌شود که از گاز، سنگ یا ترکیبی از هر دو تشکیل شده‌اند و جرمی بالاتر از جرم زمین، اما کمتر از اورانوس و نپتون دارند.

این نوع سیارات توجه دانشمندان را به خود جلب می‌کنند، زیرا در منظومه شمسی ما وجود ندارند و می‌توانند بینش جدیدی در مورد چگونگی زمین اولیه در زمانی که بسیار گرم بوده است، ارائه دهند.

با این حال، ناسا تأکید می‌کند که این اصطلاح فقط به اندازه سیاره فراخورشیدی اشاره دارد و نشان نمی‌دهد که این سیارات لزوما شبیه زمین هستند.

ناسا در وب سایت خود اشاره می‌کند که ماهیت واقعی این سیارات هنوز در هاله‌ای از ابهام است، زیرا ما هیچ چیز مشابه آن ها در منظومه شمسی نداریم. 

منبع: The Sun