انسان‌ها ۲۰ هزار سال قبل با خوردن آرمادیلوهای غول‌پیکر زنده ماندند!

به گزارش خبرنگار ایلنا، مطالعات دیرین‌انسان‌شناسان نشان می‌دهد، انسان‌های باستانی در حدود ۲۰ هزار سال پیش موجودی غول پیکر شبیه آرمادیلو را در آرژانتین کنونی قصابی کرده و خورده باشند. 

کشف استخوان‌های قصابی شواهد فزاینده‌ای را تأیید می‌کند که نشان می‌دهد مردم خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد در سراسر قاره آمریکا پخش شدند. 

در مطالعه جدیدی که در مجله PLOS One منتشر شد، محققان بقایای فسیلی یک گلیپتودنت معروف به Neosclerocalyptus – که از بستگان بزرگ و منقرض شده آرمادیلو است را کشف کردند. دانشمندان می‌گویند، این استخوان‌ها که در منطقه پامپه آرژانتین یافت شده‌اند، ممکن است یکی از اولین نمونه‌های تعامل انسان با مگافون در آمریکای جنوبی باشند. 

اسکلت ناقص حیوان که در امتداد سواحل رودخانه Reconquista در حومه بوئنوس آیرس یافت شد، شامل بخش‌هایی از لگن و دم و همچنین بخشی از کاراپاس بود، صفحات استخوانی که بالای بدن حیوان را پوشانده بود. محققان یک قطعه از استخوان لگن را بین ۲۱۰۹۰ تا ۲۰۸۱۱ سال پیش با کربن تعیین زمانی کردند که با تاریخ‌های زمین‌شناسی رسوبی که حیوان در آن یافت شده، مطابقت داشت. 

دانشمندان برای تعیین اینکه اثبات کنند که آیا آثار بریده شده توسط انسان ایجاد شده است یا خیر؛ از استخوان‌های حیوان عکسبرداری و اسکن سه بعدی انجام دادند. برخی از نشانه‌ها دارای مقطع V شکل بودند، که تیم بر این باور است که نشان‌دهنده علائم قصابی ابزار سنگی است. 

در مجموع، محققان ۳۲ علامت بریدگی را در استخوان‌های حیوان شمارش کردند. آن‌ها با استفاده از انواع تکنیک‌های آماری برای طبقه‌بندی و مقایسه کمی علائم، به این نتیجه رسیدند که این الگو نمی‌تواند تصادفی باشد بلکه برش‌ها توسط انسان‌ها با استفاده از ابزار انجام شده است. 

این تیم سایر علل بالقوه این علائم، از جمله گوشتخواران – که رد دندان آن‌ها معمولا U شکل است – و هوازدگی طبیعی استخوان پس از مرگ حیوان را رد کردند، زیرا شواهد قابل توجهی وجود داشت که بدن حیوان به سرعت پس از مرگ برای جلوگیری از تخریب ناشی از آب و هوا یا لاشخورها دفن شده است. 

محققان به این نتیجه رسیدند که محل بریدگی‌ها در نواحی مختلف بدن یک توالی قصابی را نشان می‌دهد و به این معناست که انسان‌های باستانی مقدار زیادی گوشت را از ماهیچه‌های لگن و دم آرمادیلو غول‌پیکر به دست آورده‌اند و احتمالا می‌خوردند. 

«میگوئل دلگادو» دیرینه‌انتروپولوژیست در دانشگاه ملی لاپلاتا در آرژانتین به لایو ساینس گفت: این امکان وجود دارد که افراد گلیپتودونت‌ها را به دلیل اندازه (حدود ۳۰۰ کیلوگرم) و بسته‌های عضلانی بزرگی که دارند، هدف قرار داده باشند. 

او می‌گوید: علاوه بر آشکار کردن تعاملات بین انسان و مگافون، نتایج این مطالعه؛ چارچوب زمانی حضور انسان و تعاملات انسان و مگافون را نزدیک به ۶۰۰۰ سال زودتر از ثبت شده برای سایر مکان‌ها در جنوب آمریکای جنوبی عقب می‌اندازد. 

لورن دیویس، باستان‌شناس دانشگاه ایالتی اورگان به Live Science نیز می‌گوید: رویکرد پیشرفته نویسندگان به این تحقیق قابل ستایش است، اما نیاز به مطالعه بیشتر دارد، به ویژه که هیچ ابزار ساخت بشری در این پژوهش یافت نشده است. 

دیویس می‌گوید: تعیین درجه‌ای که اقدامات انسان در قصابی مشابه و متفاوت از وسعت فرآیندهای طبیعی است که استخوان را اصلاح می‌کند، برای حمایت از ادعای آن‌ها برای حضور انسان در این مکان در ۲۱۰۰۰ سال پیش مورد نیاز است.

محققان به «نیاز به ایجاد ارتباط قوی‌تری بین استخوان‌های فسیلی دارای آثار بریده‌شده و سوابق باستان‌شناسی» اشاره کردند، اما امیدوارند به زودی این کار را انجام دهند. 

دلگادو می‌گوید: در حالی که ما هنوز هیچ ابزاری پیدا نکرده‌ایم، شایان ذکر است که ما فقط بخش کوچکی از سایت را کاوش کرده‌ایم و ممکن است شواهد بیشتری مانند ابزارهای سنگی وجود داشته باشد.

انتهای پیام/