نوشته های مشابه
وقتی از ارثیه سخن گفته میشود خیلی‌ها یاد رسیدن سهمی به وارثان متوفی می‌افتند. اما این موضوع درباره دولت‌ها برعکس است چرا که هر دولتی مقادیر زیادی بدهی برای دولت بعد از خود به جا می‌گذارد؛ ارثیه‌ای که می‌تواند خانمان‌سوز باشد!
به گزارش ایسنا، علی بهادری‌جهرمی سخنگوی دولت در نشست خبری ۳۰ فروردین خود با رسانه‌ها، عنوان کرد: عوامل گرانی روشن است. مثلا حجم نقدینگی ۴۰۰۰ هزار میلیارد تومان که به دولت به ارث رسید، تورم‌زا و آثار آن بلندمدت است. بودجه ۱۴۰۱ احکامی دارد که آثار تورمی به جا می‌گذارد همانند اصلاح ارز ۴۲۰۰ و احکامی از این دست. کسری‌های بودجه از سال قبل نیز تاثیرگذار است.
بهادری جهرمی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره آزادسازی منابع بلوکه‌شده ایران تاکید کرد: برخی منابع بلوکه‌شده که آزادسازی آنها یکی از اقدامات دولت است. دولت اغماضی در جهت صیانت از حقوق مردم نخواهد داشت. منابع آزادشده صرف تسویه بدهی‌های گذشته که به دولت به ارث رسیده است، میشود. ماهانه ۱۰ هزار میلیارد تومان بدهی از دولت گذشته در این دولت پرداخت میشود.
این اظهارات پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند:
۱. آیا مشخص است که از هر دولتی چه میزان بدهی به دولت بعد به ارث رسیده است؟
۲. میزان دقیق بدهی‌هایی که از دولت دوازدهم به دولت سیزدهم به ارث رسیده چقدر است؟
۳. چرا دولت‌ها به فکر دولت بعد از خود نیستند و از خود بدهی‌های سنگین به جا می‌گذارند؟
۴. اگر این ادعا درست است چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
۵. اگر این ادعا غلط است چرا مسئولان دولت دوازدهم توضیحات روشنی درباره آن نمی‌دهند؟
۶. چرا مسئولان دولت سیزدهم مشخص نمی‌کنند چه زمانی قرار است آثار دولت قبلی پاک و شعارهای دولت جدید محقق شود؟
۷. آیا این بدهی انباشته سرانجام روزی تسویه خواهد شد یا مانند ارثیه‌ای خانمان‌سوز همچنان از دولتی به دولت بعد منتقل میشود؟
۸- آیا لازم نیست برای افکار عمومی روشن شود که این بدهی ها از کدام نوع می باشد؟ آیا در زمینه زیرساخت های تولیدی هزینه شده یا نتیجه ریخت و پاش‌های بدون برنامه است؟
*شما مخاطبان ایسنا هم می‌توانید پرسش‌ها و نظرات خود را درباره این موضوع در بخش نظرات مطرح کنید.
انتهای پیام
