نوشته های مشابه
در گرمای رمضان آن سال‌ها آنقدر بچه‌ها را اذیت می‌کردند که رمقی برایشان نمی‌ماند. بعثی‌ها، اسرا را مجبور به انجام کارهای سنگین می‌کردند؛ یکی از دوستان خود من را آنقدر با زبان روزه اذیت کردند که وقتی به سالن برگشت لب‌های او از شدت خشکی ورم شدیدی کرده بود.
به گزارش ایسنا، سیدرضی سیادت‌پور در علمیات رمضان و در سن ۲۰ سالگی به اسارت رژیم بعث در آمد و در دوران مقاومت خود، هشت اردوگاه از جمله اردوگاه «رمادی ۶» را تجربه کرده است.
این آزاده درباره ماه مبارک رمضان و شرایطی که عراقی‌ها برای اسرای ایرانی ایجاد می‌کردند روایت می‌کند: بعثی‌ها با روزه گرفتن ما مشکل داشتند؛ البته در برخی اردوگاه‌ها آزار و اذیت‌ها کمتر بود اما در اردوگاه رمادی۶ از این خبرها نبود. بعثی‌ها طبق نظم خودشان عمل می‌کردند؛ برای همین مشکل نگهداری غذا در رمادی زیاد بود و ما مجبور بودیم تا ابتکاراتی را برای گرم نگه‌داشتن غذا داشته باشیم.
در گرمای رمضان آن سال‌ها آنقدر بچه‌ها را اذیت می‌کردند که رمقی برایشان نمی‌ماند. بعثی‌ها، اسرا را مجبور به انجام کارهای سنگین می‌کردند؛ یکی از دوستان خود من را آنقدر با زبان روزه اذیت کردند که وقتی به سالن برگشت لب‌های او از شدت خشکی ورم شدیدی کرده بود.
رمادیه بدترین آب و هوا را داشت؛ تابستان بسیار داغ و زمستان بسیار سرد و سوزناک و همچنین هوای سرد خشک که به جان آدم می‌زد و این موقعیت اب و هوایی موجب آزار بیشتر بچه‌ها می‌شد. آسایشگاه ما دوتا پنکه سقفی داشت آن هم برای ۶۰ نفر که همه شرشر عرق می‌ریختند اما بعثی‌ها روزهایی از ماه رمضان آن را قطع می‌کردند که ما را به سختی بی‌اندازند و به اصطلاح کم بیاوریم.
انتهای پیام
