نوشته های مشابه
یک متخصص هوش مصنوعی ادعا می‌کند که نگهداری از کودکان مجازی که با شما بازی می‌کنند، شما را در آغوش می‌گیرند و حتی به شما شباهت دارند تا ۵۰ سال به امری عادی تبدیل خواهند شد و می‌توانند به مبارزه با افزایش جمعیت کمک کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این کودکان که توسط رایانه ساخته شده‌اند تنها در دنیای دیجیتالی معروفِ “متاورس” وجود خواهند داشت و با استفاده از فناوری واقعیت مجازی مانند هدست قابل دسترسی هستند تا کاربر ارتباط مستقیم با کودک را حس کند.
به گفته “کاتریونا کمپبل”(Catriona Campbell)، یکی از مسئولان برجسته بریتانیا در زمینه هوش مصنوعی و فناوری‌های نوظهور، بزرگ کردن آنها تقریباً هیچ هزینه‌ای نخواهد داشت، زیرا آنها به منابع کمی نیاز دارند.
او در کتاب جدیدش با عنوان AI by Design: A Plan For Living With Artificial Intelligence استدلال می‌کند که نگرانی‌ها در مورد افزایش جمعیت، جامعه را به سمت استقبال از کودکان دیجیتال سوق می‌دهد.
او این کودکان دیجیتالی را با عنوان “نسل تاماگوچی” توصیف می‌کند.
“تاماگوچی” یک بازی ساده نگهداری از حیوان خانگی بود که اواخر دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در بین جوانان غربی محبوبیت زیادی پیدا کرد.
“کمپبل” می‌نویسد: کودکان مجازی ممکن است در حال حاضر مانند یک جهش بزرگ به نظر برسند، اما ظرف ۵۰ سال آینده فناوری به قدری پیشرفت خواهد کرد که نوزادانی که در متاورس وجود دارند از آنهایی که در دنیای واقعی هستند متمایز نخواهند بود.
با تکامل متاورس، من آینده‌ای را می‌بینم که در آن کودکان مجازی به بخش پذیرفته‌شده جامعه در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته تبدیل می‌شوند.
خانم کمپبل معتقد است که روزی مردم می‌توانند از دستکش‌هایی با فناوری پیشرفته استفاده کنند که قادر به ارائه بازخورد لمسی برای شبیه‌سازی احساسات فیزیکی هستند.
این دستکش‌ها برای افراد شرایطی فراهم می‌کند که فرزندان دیجیتال خود را در آغوش بگیرند، به آنها غذا بدهند و با آنها بازی کند، گویی که یک کودک واقعی است.
خانم “کمپبل” افزود: ما در حال حاضر در راه ایجاد “نسل تاماگوچی” هستیم که برای والدینشان واقعی خواهند بود.
بر اساس تقاضا، کودکان هوش مصنوعی با هزینه ماهانه نسبتاً کمی در دسترس خواهند بود.
چنین توسعه‌ای در صورت به وقوع پیوستن، متحول کننده خواهد بود و اگر به درستی مدیریت شود، می‌تواند به ما در حل برخی از مبرم‌ترین مسائل امروزی، از جمله افزایش جمعیت کمک کند.
این کارشناس هوش مصنوعی گفت: کودکان مجازی احتمالاً به لطف یادگیری ماشینی پیشرفته، چهره‌ها و بدن‌های واقعی خواهند داشت و می‌توانند با کمک تجزیه و تحلیل صدا و ردیابی چهره، والدین خود را تشخیص دهند و به آنها پاسخ دهند.
او گفت: والدین می‌توانند در محیط‌های دیجیتالی مانند پارک، استخر یا اتاق نشیمن با آنها تعامل داشته باشند.
آنها همچنین می‌توانند انتخاب کنند که بچه‌ها با چه سرعتی بزرگ شوند.
در حال حاضر یک نمونه اثبات مفهوم برای کودکان مجازی وجود دارد.
“BabyX” که آزمایشی توسط شرکت “Soul Machines” در نیوزلند است، هدفش انسانی کردن هوش مصنوعی است تا تعامل با آن برای عموم جذاب‌تر شود.
“مغز” کودک مجازی از الگوریتم‌هایی تشکیل شده است که خوب و بد را درک کند.
این به “BabyX” امکان یادگیری نحوه برقراری تعامل مانند یک نوزاد واقعی را می‌دهد.
انتهای پیام
